Virginia Axline
Οι οκτώ βασικές αρχές της μη κατευθυντικής Παιγνιοθεραπείας: 1. Ο θεραπευτής πρέπει να δημιουργήσει μια ζεστή, φιλική σχέση με το παιδί στην οποία θα εγκαθιδρυθεί μια καλή αλληλεπίδραση (και κατ επέκταση θεραπευτική σχέση) μεταξύ τους, όσο το δυνατόν πιο σύντομα.
2. Ο θεραπευτής αποδέχεται το παιδί ακριβώς όπως είναι.
3. Ο θεραπευτής δημιουργεί ατμόσφαιρα αποδοχής και ανεκτικότητας έτσι ώστε το παιδί να μπορεί να εκφράσει ελεύθερα και ολοκληρωτικά τα συναισθήματά του.
4. Ο θεραπευτής είναι σε εγρήγορση ώστε να αναγνωρίζει τα συναισθήματα που εκφράζει το παιδί και τα καθρεφτίζει πίσω σ’ αυτό με τέτοιο τρόπο ώστε το ίδιο να κατανοεί καλύτερα την συμπεριφορά του.
5. Ο θεραπευτής δείχνει βαθύ σεβασμό στην ικανότητα του παιδιού να επιλύει μόνο του τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, από τη στιγμή που θα του δοθεί η ευκαιρία να το κάνει. Η απόφαση για λήψη αποφάσεων και για ξεκίνημα μιας αλλαγής ανήκει αποκλειστικά στο παιδί.
6. Ο θεραπευτής δεν προσπαθεί να κατευθύνει τις πράξεις ή τα λόγια του παιδιού. Το παιδί οδηγεί και ο θεραπευτής ακολουθεί. 7. Ο θεραπευτής δεν επιχειρεί να επισπεύσει την ροή της θεραπείας. Πρόκειται για μια σταδιακή διαδικασία που πρέπει να αναγνωριστεί ως τέτοια από το θεραπευτή (σεβασμός στο ρυθμό).
8. Ο θεραπευτής βάζει όρια μόνο εκεί όπου είναι απαραίτητα για να στηριχθεί θεραπευτικά το παιδί και με ασφάλεια καθώς και για να βοηθησει το παιδί να αναλάβει την ευθύνη του στη θεραπευτική σχέση.
Axline,V.(1947), Play Therapy, New York: Ballantine Books (p.73-74)
(Μετάφραση: Αφροδίτη Παπαδογεωργοπούλου)
Comments